Likovna publika ovih dana u Dvorcu Petrovića, galerijskom prostoru Centra savremene umjetosti Crne Gore ima priliku da pogleda izložbu četiri člana umjetničke grupe Nova beogradska skulptura. Radove su izložili
Srđan Apostolović, Zdravko Joksimović, Dobrivoje Krgović i
Dušan Petrović, čiji rad i dočekuje posjetioce, a koji je, kako kaže, specijalno napravljen za ovu postavku u Podgorici. Izložba je naslovljena „ 4/ prostor 4”, i rezultat je njihovog ponovnog zajedničkog izlagačkog okupljanja koje je prekinuto prije skoro dvije decenije.
Petrović se predstavio sa nekoliko skulptura, velikog i srednjeg formata, uglavnom rađenim u drvetu i furniru. Na nekim djelima Petrović kombinuje metal i staklo. Ipak, drvo je dominantno njegov izbor.
– I ovo što je metala, to je drvo koje je izliveno u aluminujumu i bronzi, i opet je to otisak drveta u tim metalima. Najviše radim s drvetom, jer je to jedini živi materijal. On je čak i kao skulptura i dalje živ, uprkos tome što nema više korijen, lišće... Drvo živi s ljudima, odavno.
â Da li je drvo Vaš izbor, u odnosnu na metal i kamen, zato što je to jedini prirodni materijal koji pruža toplinu?– Jeste, jer i to je bitno za drvo.
â
Zašto dio skulpture – materijala - drveta ostavljate neobrađenim, sirovim, kao dok je drvo bilo živo, nasuprot laku, finoj obradi...?– Pa i ovo je mnogo fina obrada, teško je povrijediti, ili s druge strane, bitno je sačuvati neku koru koja je za mene izuzetno likovno zanimljiva i otkriti iznutra deblo i njegove godove, i potom i jedno i drugo uklopiti. To je likovna stvar, meni bitna.
â Naslovili ste postavku „4/prostor 4”. Da li je možda u pitanju broj idealne harmonije?– Može da bude, ali, recimo, kod Japanaca je broj četiri nesrećan. No, nas je četvorica, i ovo nam je nakon nekog vremena četvrta zajednička izložba, a prethodna je bila „4/3”.
â
Postoje li dodirne tačke između Vaša četiri izraza?– Najjača dodirna tačka je što smo ista generacija, a kada su u pitanju radovi, tu nema dodirnih tačaka. Individualci smo, i to je ono što krasi ovu izložbu.
â
Za skulpturu je bitan prostor. Koliko Vam odgovara ovaj prostor CSUCG, Dvorac Petrovića?– Svaki prostor ima svoj pečat, a ovo je izuzetan prostor, zaseban, naročito što se tiče prostorija, soba, koje dozvoljavaju da se radovi pojedinačno izoluju i tako prikažu. Nešto slično smo uradili i u Kući Legata, u Beogradu, i meni to prija.
â
Kako gledate na položaj vajarstva u odnosu na savremene medije kojima su okrenuti mladi umjetnici?– Svako vrijeme nosi svoje izazove. U moje vrijeme nije bilo mobilnih, ni kompjutera. No, nemam ništa protiv tehnike i tehnologije kojom se mladi uspješno služe i radovi im ne zaostaju za tim. Brzo se živi, brže se dolazi do nekih rješenja. Moj rad je tradicionalan i zahtijeva duže vrijeme, i meni to prija jer sam iz tog perioda.
Ž.JANjUŠEVIĆ
Osnovno iz umjetnikove biografijeDušan Petrović (Beograd 1962) diplomirao je 1987. godine na Vajarskom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu u klasi profesora Miodraga Popovića. Kod istog profesora je završio postdiplomske studije 1992. godine. Redovni je profesor FLU u Beogradu od 2010. godine. Član je ULUS-a od 1988. godine. Samostalno izlagao u Srbiji i učesnik kolektivnih izložbi u Srbiji, i širom bivše Jugoslavije i Evrope. Među brojnim nagradama posebno se ističe nagrada „Ivan Tabaković” (SANU – 2011).
)){kind=small}
